To err is human, to arrrr is pirate!

Dinsdag 8 juli zijn we redelijk brak (ik dan) weer opnieuw op avontuur gegaan.
Vlakbij Titusville ligt een wildlife refuge, een groot gebied beschermd moerasland vol met alligators, vogels, bobcats en.... muggen (€@#$#!!!)
Je mag er met 15 mijl per uur doorheen rijden en zo langzaam alles bekijken.
Bij een kleine stop kon je even je benen strekken en op verschillende taluds hadden ze uitkijkpunten gemaakt.
Bij het eerste uitkijkpunt zagen we in alligator onder het wateroppervlak. 'Oooh het is maar een kleintje,' zei Casper. Maar toch denk ik dat het tegenovergestelde van het gezegde 'size doesn't matter' voor de verandering hier wèl van toepassing is....

Het was inmiddels weer bloedheet geworden in de volle zon. Een beetje verstandig persoon gaat dan naar het strand, maar nee, wij wilden per se een wandelend buffet vormen in een nationaal park...
Maar goed ook, want even verderop, in de baai van de Indian River kon je manatees (zeekoeien) spotten!
Ze lagen gewoon pal voor je neus! Zo leuk om te zien! Ze doen helemaal niks. Liggen enkel te liggen in de hitte, in het koele water. Wie zou dan geen manatee willen zijn.....

We vervolgden weer onze route naar het noorden via de A1A richting Daytona. Meest bekend om het racecircuit aldaar, maar ook vanwege het feit dat je met de auto het strand op kunt.
We zweetten ons inmiddels een ei uit en ik stelde voor om af te koelen in zee. Casper stemde maar wat graag in!
Dus wij voor het eerst deze vakantie de zwemkleren aan, en juh!
We hadden ons welgeteld 1 minuut omgekleed toen er weer eens een tropisch 'buitje' losbarstte... (€@#*!$!!)
Het duurde echter niet lang, voordat we alsnog afkoeling zochten in de azuurblauwe oceaan.

HEERLIJK!!! Waterrat als ik ben, ik genoot met volle teugen.
Beetje jammer dat mijn bikini meer een 'sit still and don't move' exemplaar is. Want zoals altijd wilde ik even een handstand doen, maar kon erna bijna mijn bikinibroekje op de Bahama's gaan terughalen...

Toen we weer in de auto zaten richting Saint Augustine, bleek dat we toch nog een oprit naar het strand passeerden.
Nou ja, je bent immers in de buurt, toch?
Dus, zo decadent als het mag klinken, zijn we met de Mustang het strand opgegaan. We waren nog niet eens goed en wel het strand opgegaan toen er voor ons al een auto vast zat...
Maar Cas weet wel hoe je moet rijden en manoeuvreerde handig langs alle greppels en kuilen.
Even verderop was het wéér prijs; dit keer 2 auto's die niet meer voor of achteruit konden.
Dus kozen we eieren voor ons geld en zijn we terug gedraaid.
Zonder problemen zijn we weer de A1A opgedraaid.

Het was nog een uurtje rijden naar St Augustine.
Ik wilde heel graag erheen omdat ok veel over de vuurtoren had gezien en gehoord...
Wat een geluk dat we besloten hadden hier idd heen te gaan!
Het is nèt een stadje uit een piratenfilm! Het is het oudste stadje van de VS en de meeste huizen zijn nog echt authentiek.
Het ligt aan een baaitje en als je gezegend met een beetje fantasie (wat voor mij wel is weggelegd), kun je heel makkelijk Captain Jack Sparrow aan land zien komen.

We checkten in in een Inn dat The Pirate Haus heette.
Gelijk bij binnenkomst liep je tegen een trap aan, met op alle tredes een regel uit het bekende piratenlied.
Bovenaan vond je een gang met houten vloer, een hutjemutje aan info, kaartjes, piraten assecoires (skeletten, driemasters etc) en uiteraard de kamers.
Wij kregen kamer 11; de Tropical Fish room. Knalblauw en alles in bet thema van de zee. Muurschilderingen met onderwaterwereld, dekens met vissen, een grote Nemo op bed, zelfs tot aan de Palmolive handzeep aan toe!
Ik vond het werkelijk de tofste kamer tot dusver!

We zijn op het gemak een hapje gaan eten in een tentje waar ook een 3 maanden oude herdershond lag.
Wat een lekker beestje!!! Uiteraard -hoe kan het ook anders- even met de pup geknuffeld.
Aangezien het wederom een zwoele avond was, zijn we nog even door het stadje gestruind.

De dag erop weer optimistisch in het oranje gestoken op pad. Wel pas nadat Captain Conrad, uitbater van Pirate Haus Inn ons heerlijke pannenkoekjes had gebakken.
Eerst beklommen we de oude vuurtoren, vervolgens zijn we terug het stadje ingegaan.
Veel te laat ontdekten we St George Street. Een straatje dat uit de verhalen van Tom Sawyer leek te komen. Vol oude winkeltjes en tavernes.
Natuurlijk mocht een bezoek aan het Castillo de San Marco niet ontbreken. Want wat zou je anders doen in die verrekte hitte ;)
Ik hou er wel van, die oude gebouwen en de geschiedenis erachter.
Beetje jammer alleen dat we van het gun deck afmoesten vanwege een aankomend onweer. De kanonnen hadden al vaker de onbedoelde functie van bliksemafleider gekregen en schijnbaar is het niet aan te raden in de buurt te zijn wanneer dat gebeurt.
Dat voorspelde onweer kwam nooit. En wij zijn ook niet meer terug gekeerd, want wij zaten al in de kroeg om voetbal te kijken...
De meeste aanwezigen moedigden Oranje aan. Slechts een enkeling was voor Messi.
Messi ja. Niet voor Argentinië.
Waarom Vlaar de strafschop nam is ons een groot raadsel.
Wat we wel zeker weten is dat het oranje plunje weer voor 2 jaar de kast in kan.
In de White Lion (de kroeg) hebben we kennis gemaakt met 2 Amerikanen uit Texas. Was onwijs gezellig. En geen van hen was voor de verandering eens een engerd van 125 jaar oud.
Toen we op weg gingen naar de auto ook nog kennis gemaakt met 2 meiden; een Amerikaanse en een Duitse. Samen met hen hebben we nog wat gedronken en social media adressen uitgewisseld.

Later dan gepland stapten we in de auto richting Orlando, met het dakje omlaag uiteraard.
Zelfs om 21u was het nog 28 graden, terwijl de geur van warm asfalt van de I-95 opsteeg en de krekels zich de longen uit het lijf tjirpten.
Zo gaar als een pinda kwamen we aan in een neon jungle. Een groter contrast met het authentieke St Augustine was niet denkbaar. Lichtreclames overal en alles 24/7 open.

Op donderdag hebben we Disney World bezocht!
Ik durf jullie heel eerlijk te bekennen dat ik zo blij was als een kind. Splash Mountain, Big Thunder Mountain, Space Mountain.... Toen ik Pluto zag en Knabbel en Babbel kon ik een grote grijns gewoon niet onderdrukken. Kreeg zelfs de neiging te huppelen.
Ik moet wel zeggen dat ik het park erg duur vind naar verhouding wat je krijgt. Maar ja, je betaalt de naam....
Jammer genoeg begon het kneiterhard te regenen, dus zijn we 2x na elkaar dezelfde attractie ingeweest. Helaas regende het nog als een beest toen we buiten kwamen.
Grote kans dat we morgen met een dubbele longontsteking door Universal Studios rond gaan hobbelen.

De eindshows waren ronduit super. Eerst de lichtstoet, of Electrical Parade.
Jeeeeee!!! Weer die grijns! Ik had sjans van Pinokkio, Casper van Alice in Wonderland. (Nee, ik wens geen woordgrapjes hierover!)
De finale bestond uit een lichtshow op het kasteel van Assepoester en uiteraard het traditionele vuurwerk!
Xo mooi!

Dit meisje ligt voor nu uitgeteld in bedje. Morgen gat weer vroeg de wekker.
Ronde twee van Orlando's pretparken...