To infinity and beyond!

Op zaterdag was het tijd om in het oranje gekleed Miami te verlaten en om richting noorden te vertrekken.

Via de A1A was het lekker rijden; dak naar beneden, zonnetje op de bölles en langs de kust omhoog.
We passeerden Hollywood Beach, een klein en smal strandje dat redelijk onbekend leek te zijn.
Een heerlijk strandje, lekker rustig, compleet tegenovergesteld aan South Beach.
Helaas hadden we er niet asn gedacht om onze bikini aan te trekken (Casper ook niet) en zaten we al snel weer in de auto op weg naar Fort Lauderdale.

In Fort Lauderdale werd het ronddraaiende restaurant van het Hyatt hotel geroemd (in de Lonely Planet), dus wij -hop- daarheen.
Wat een deceptie. Niks restaurant, en nada ronddraaiend... Ok, toegegeven, het gaf wel een schitterend uitzicht op Ft Lauderdale, de villa's en de gigantische cruiseschepen. By the way, wat zijn die dingen GROOOOOT!
Maar ja.... Als we lokalen niet kunnen vertrouwen, en de Lonely Planet zit er ook naast.... Dan moeten we maar op ons eigen instinct af ;)

We wilden toch wel erg graag de wedstrijd zien van mijn nieuwe thuisland, dus zijn we een of ander gezellig eettentje ingedoken. Uiteraard vielen onze oranje shirts nogal op tussen de aardbeien, waardoor we al snel aan de praat raakten met een paar jongelui aan de bar.
Spijtig dat de Rode Duivels het niet gehaald hebben, had het ze echt gegund.

Fort Lauderdale had verder vrij weinig om het lijf, dus zijn we weer verder getogen in noordelijke richting.
Ik wil wel nog even kwijt dat ik hier in de categorie 'lekker ding' val.
Nee, zonder geinen. Ik val hier verdimme echt in de smaak!
Bij MUGGEN!! En dan met name mijn rechterbeen. Ik mag van Casper niet zeveren, maar ik word knettergek van de jeuk! Zijn ook mega bulten by the way.

Anyway... Terug naar onze raodtrip.
De ietwat simpele, doch knusse laagbouw maakte al snel plaats voor enorme kasten van huizen.
En dan heb ik het over Dynasty-style kasten van huizen. Verbazingwekkend! Complete fonteinen op de opritten. Sommige huizen had daar zelfs 2 van!
Bizar!

De tijd verstreek en het werd langzaamaan tijd om een plekje te zoeken voor dè match Nederland-Costa Rica.
Rijden. Rijden. Nog meer rijden. Villa's. Villa's en nog meer villa's.
De paniek begon stilletjes toe te slaan... Uiteindelijk afgeslagen tot we bij een Cubaans restaurantje aankwamen.
Nooooouuuu, werkelijk!
Wat een shabby toko. Sfeerloos, kleurloos, gastloos (op 2 Hollanders na dan) en dan zwijg ik nog over de palmblad-ventilators.... Niet om aan te gluren!
Maar ze hadden TV, en daar ging het om...
Maar de eerste helft was nog niet afgelopen of we stonden al in de startblokken om een nieuwe tent te zoeken.
In de Mustang en wèg van die vreselijke toko!
Al snel hadden we een Ierse/Australische pub gevonden, mèt klanten, waar we die avond nogal wat bekijks zouden trekken met onze beleving van de wedstrijd.
Het was erg gezellig en het bier smaakte goed. Casper zei dat ook de cola lekker was ;)
Zoals bekend was de wedstrijd wederom afzien voor de bilspieren. Maar Nederland is door! Whaaaa!!
Nu moeten we voor a.s woensdag weer een leuk plekje zien te vinden. Hoe dan ook, Casper kan hoog of laag springen; Cubaanse restaurantjes laat ik voor deze keer links liggen ;)

We checkten in in een motelletje op weg naar Palm Springs.
Palm Springs is eigenlijk niks meer dan een all-inclusive resort voor leden van Omroep Max. Rijke leden dan wel.
Na een ontbijtje daar, zijn we weer in de auto gestapt en vervolgden we onze weg naar het noorden.

Ik moest wel weer even wennen aan het rijden met een automaat, maar wat rijdt dat ding LEKKER!!
Wow! Ik wil ook een Ford Mustang (cabrio)
Gaabske zoekt nog sponsors ;)

Helaas betrok het weer snel en moesten we in allerijl de kap omhoog doen, anders hadden we letterlijk aan 'carpoolen' gedaan..
Allememaggies, wat was dat een noodweer; onweer aan alle kanten en een water dat me uit de hemel kwam?!!
Florida Sunshine State, my ass!!

Mja, het was nu eenmaal onze route richting Kennedy Space Center
(Ik zeg op een of andere manier steeds Spennedy Kees Center, geen idee hoe dat zo komt....)
Anyway, dus door. Langzaamaan werd het wel wat droger.
We kwamen aan in een oord dat Cocoa Beach heette. De naam alleen al..!!
Ingecheckt in een motel aldaar en richting de pier gelopen. Het was een aardig eindje, maar het was een knus stekkie.
Daar wat gedronken en toen we terug wilden, regende het wederom als een beest.... Maar de temperatuur komt hier gewoonweg niet onder 23 graden, dus het is goed te doen. Eigenlijk geniet ik er wel van (al hou ik de voorkeur voor little miss Sunshine)

Erna ons met een shuttle service naar een restaurantje 'Coconuts on the beach' laten brengen.
Waste of time. Waardeloze toko.
Het leukste die avond was de wandeling terug. Ongeveer 3 mijl over het strand terwijl het steeds donkerder werd en de duinovergangen steeds minder goed zichtbaar werden. En wij geen idee hadden waar we er ook weer vanaf moesten.
Het is schijnbaar erg populair om tot in de kleine uurtjes op het strand te vertoeven.

Op maandagochtend al vroeg uit de veertjes voor Spennedy Kees Center.
We waren redelijk vroeg en het bleef de hele dag vrij rustig. (Hopelijk is dat in Disney World ook zo!!)
-maar wat een geweldig park!-

Bij aankomst zagen we al allerlei raketten staan. Geweldig gewoon.
Het eerste gedeelte is nogal een beetje museumachtig. Een groot patriotistisch museum, maar evengoed ontzettend fascinerend.
Ik geloof dat we geen enkel onderdeel hebben overgeslagen. Zelfs tot aan Angry Birds in space hebben we alles gehad.
Ik keek m'n ogen uit! Gaabske helemaal happy.
We zijn langs de lanceer platforms gekomen, het assembly gebouw, alwaar de shuttles, raketten etc in elkaar gezet worden.... Alles.
3D films over het ISS en de Hubble telescoop (vooral die laatste: whaaaa!!)
Op 14 juli wordt een raket gelanceerd, Cas en ik denken erover om dan wederom 'even' richting deze kant te komen. Nu we er toch zijn, nietwaar... ;)
En hoe vaak maak je zoiets mee in je leven!!?
Lijkt me onwijs!!!

We zijn de hele dag in dat park geweest. Om 18u liepen we terug naar de Mustang.
Zonder concrete plannen voor die avond zijn we gewoon gaan rijden totdat we in een oord genaamd Titusville uitkwamen.
Daar wederom een cheap-ass motel gepakt en het dorpje in gelopen.
Uitgestorven. Ongelofelijk. Apocalypse part II....
Totdat een man ons de weg naar Crackerjacks wees.
Crackerjacks is een barretje aan de Indian River. Nouuuuuu. Werkelijk!!!
Titusvilles best bewaarde geheim!
We rolden binnen (of ja, buiten eigenlijk) tijdens een Trivia Quiz. We hadden helaas de eerste 6 vragen gemist. Maar we mochten toch nog mee doen.
Marguérita's aan $3, dus bring it on!
Terwijl we (Casper ook dit keer... Eindelijk gerechtigheid! ;)) levend werden opgevroten door zwarte, gemuteerde muggen hebben we ondanks onze late binnenkomst toch nog de 3e plaats weten te bemachtigen.

Later nog in gesprek geraakt met lokalen, onder wie een of andere oudere scherpe hengst die me maar wat graag uitnodigde op zijn zeilschip om, zodra Casper weg was, met me naar de Cariiben te zeilen. Hij gaf me zijn nummer zelfs.
Sure thing babe! NOT.
Het is zeer zeker mijn droom (een van vele), maar NIET met zo'n ouwe snoeperd. Big no-no...
Mafkees.

Anyway. Op een of andere manier zijn we terug geraakt bij het motel. Ik weet alleen nog dat het erg lang duurde, hahaha.
Ik drink NOETS MIE. In elk geval deze vakantie niet meer. (En dat hou ik vol! Zeker tot vanavond.... Minstens!)
Door rural Titusville rondgehobbeld om terug te komen. Hadden we maar een lift aangenomen van die lui in de bar, want ik voelde m'n voeten niet meer.
En ik geloof dat ik net zo in de olie was als Linda na haar 7 Maredsous. Maar wat een avond! Heerlijk!
Ik hou wat meer mijn Deet bij de hand voortaan, want die beesten zijn hier serieus gemuteerd ofzo. Bad-ass rotzakken. De bulten jeuken als een malle!!!

Zeker als we naar het wildlife refuge gaan, zal ik me zeer zeker insmeren!
Ik hou jullie uiteraard op de hoogte!
Poen!

(Ps; pap, had ik toch maar die thee meegenomen!!)