El condor pasa
Blijf op de hoogte en volg Gaby
15 April 2013 | Peru, Puno
Er is gewoonweg geen andere titel meer geschikt voor deze blog dan de drie bovengenoemde woorden.
Het was vroeg, 4.45. En koud. Ik geef het niet graag toe, maar het was zaterdagochtend slechts 5 graden.
Maar onderweg kwam het zonnetje langzaam op en de temperatuur steeg gestaag.
De route voerde langs inca terrassen en graftombes hoog in de bergen dieper de Colca Canyon in.
Het busje dropte ons ergens langs de kant van de weg en een 'kleine' wandeling' zou ons naar het beste uitkijkpunt leiden.
Amper 3 minuten uit de bus zag ik een condor in de kloof diep beneden mij. Heel ver weg.
Het was een mooie wandeling, maar pittig.. We bevonden ons op 3800m en zelfs de kleinste stijging gaat een mens dan niet in de koude kleren zitten. Er begon zich toch wel een bonkende sensatie achter mijn ogen te vormen. Niks ernstigs, maar gewoon irritant. Even terug op adem komen, paar slokken water en door.
Want in de verte zagen we een aantal zwarte stippen in de (wederom) blauwe lucht rondcirkelen.
Dáár moesten we zijn, dáár wilden we heen!
En ja hoor! Ondanks dat er vrij veel wind stond -geen weer voor een condor normaliter-, waren er een stuk of 7.
Condors! Whaaaa!!
Ik kende ze alleen van het Natuurhistorisch Museum of Earthflight, maar hier cirkelden ze pal voor je neus! Hoe waanzinnig is dat dan?!
Eentje was zelfs zo speels dat ie vlak over onze hoofden scheerde. Zo ontzettend mooi om te zien!
Op weg naar Puno nog een stop gemaakt bij baños, oftewel toiletten.
Daar we allemaal braaf het advies opvolgen en we onszelf volstoppen met coca snoepjes en liters water, wordt van iedere stop gretig gebruik gemaakt.
Bij een zo'n stop lagen twee schatten van honden op het terras. Op de heenweg had ik ze al gezien. Dus op de terugweg voorbereidingen getroffen en ze heerlijk laten smikkelen van een pakje sultana's. Gaby zou Gaby anders niet zijn...
Naar mate we steeds verder naar het zuiden afzakten, hoe meer mensen we zagen in traditionele klederdracht. De mannen met grote hoeden en de vrouwtjes in kleurige kleedjes.
Het was een lange zit, van Colca Canyon naar Puno, de stad van de Peruaanse folklore. Onderweg doorkruisten we de altiplano.
Ontzettend mooi. Ook hebben flamingo's gezien!
Hèhè, eindelijk eens!!
Toen ik met mijn trolley naar de hotelkamer liep, bleef er tijdens het lopen een vloerkleedje achter de wieltjes hangen. Resultaat; ik nam èn het vloerkleed, èn twee fauteuils, èn een tafeltje èn een schemerlamp mee.
In Puno hebben we met een groot deel van de groep een restaurantje gekozen, waar we de lokale lekkernij konden proberen; cavia.
Die hadden we dan ook besteld, zodat we allemaal een klein stukje konden proberen.
Het proeft wonderlijk veel naar kip, alleen dan met donker vlees.
Alleen het plaatje op het bord is niet om naar huis te schrijven; helemaal plat. Alsof ze hem een uur eerder van de snelweg hebben geschraapt.
Oh ja, de oogjes zaten er ook nog in... Nomnomnom...! Notnotnot.
De meesten van ons hadden inmiddels toch wel wat hoofdpijn door de hoogte, dus het stappen ging ook hier niet door.
's Ochtends na het ontbijt heeft Iris van de cleaningtrolley 2 rollen wc papier gepikt. De hooligan!!
Maar blij toe dat ze het deed, want de toiletrollen gaan er in rap tempo doorheen! Het maag/darmstelsel is redelijk van het padje af. Niks onoverkomelijks trouwens.
Zondagochtend stonden de Uros eilanden op het programma. De drijvende eilanden op het Titicaca meer.
Van tevoren werd eventjes duidelijk gemaakt dat het niet "TieTieKaakaa" is, maar wederom iets met een keelklank a la het Xola dialect.
"TietieKchrakchra". Dus, bij deze.
Ik geef het je te doen.
Een motorboot bracht je naar één van de zeer veel drijvende eilandjes van riet. Daar werden we opgewacht door Marcus, schijnbaar een soort van opperhoofd van het eilandje. amper 4 huisjes groot, ook allemaal van riet.
Na wat uitleg over het reilen en zeilen op zo een eilandje, werden we ieder apart een van de rieten huisjes binnen geleid. Daar kreeg ik de traditionele kledij aan gehesen. Compleet met pommetjes om de nek en bolhoedje op de kop.
Geen gezicht. Toch maar op de foto. Niet geschikt voor publicatie... Big nono. (Nee, bedelen gaat jullie niet helpen, ik zet m niet online!)
Nog eventjes een leuk kussenhoesje op de kop getikt (ik moet immers toch iets kleurrijks voor in m'n woonkamer... Die is toch al zo groot ;))
Later die middag in het stadje nog wat gegeten (ik mis mijn broodmaaltijden!!), kaarsjes gebrand in het kerkje hier en wat boodschappen ingeslagen voor de reis naar La Paz.
Want maandag gaan we naar Bolivia! Twee nachtjes La Paz en daarna naar Uyuni.
Ik hoop dat ik jullie niet verveel met een blog telkens ongeveer om de 2 dagen.
Ik probeer namelijk zulke lappen tekst als in Zuid(elijk) Afrika te voorkomen.
Dat praktisch overal wifi is, is wel een uitkomst, ik heb nog geen internetcafe hoeven zoeken. \o/
Ik hou jullie uiteraard op de hoogte.
Kus!
Het was vroeg, 4.45. En koud. Ik geef het niet graag toe, maar het was zaterdagochtend slechts 5 graden.
Maar onderweg kwam het zonnetje langzaam op en de temperatuur steeg gestaag.
De route voerde langs inca terrassen en graftombes hoog in de bergen dieper de Colca Canyon in.
Het busje dropte ons ergens langs de kant van de weg en een 'kleine' wandeling' zou ons naar het beste uitkijkpunt leiden.
Amper 3 minuten uit de bus zag ik een condor in de kloof diep beneden mij. Heel ver weg.
Het was een mooie wandeling, maar pittig.. We bevonden ons op 3800m en zelfs de kleinste stijging gaat een mens dan niet in de koude kleren zitten. Er begon zich toch wel een bonkende sensatie achter mijn ogen te vormen. Niks ernstigs, maar gewoon irritant. Even terug op adem komen, paar slokken water en door.
Want in de verte zagen we een aantal zwarte stippen in de (wederom) blauwe lucht rondcirkelen.
Dáár moesten we zijn, dáár wilden we heen!
En ja hoor! Ondanks dat er vrij veel wind stond -geen weer voor een condor normaliter-, waren er een stuk of 7.
Condors! Whaaaa!!
Ik kende ze alleen van het Natuurhistorisch Museum of Earthflight, maar hier cirkelden ze pal voor je neus! Hoe waanzinnig is dat dan?!
Eentje was zelfs zo speels dat ie vlak over onze hoofden scheerde. Zo ontzettend mooi om te zien!
Op weg naar Puno nog een stop gemaakt bij baños, oftewel toiletten.
Daar we allemaal braaf het advies opvolgen en we onszelf volstoppen met coca snoepjes en liters water, wordt van iedere stop gretig gebruik gemaakt.
Bij een zo'n stop lagen twee schatten van honden op het terras. Op de heenweg had ik ze al gezien. Dus op de terugweg voorbereidingen getroffen en ze heerlijk laten smikkelen van een pakje sultana's. Gaby zou Gaby anders niet zijn...
Naar mate we steeds verder naar het zuiden afzakten, hoe meer mensen we zagen in traditionele klederdracht. De mannen met grote hoeden en de vrouwtjes in kleurige kleedjes.
Het was een lange zit, van Colca Canyon naar Puno, de stad van de Peruaanse folklore. Onderweg doorkruisten we de altiplano.
Ontzettend mooi. Ook hebben flamingo's gezien!
Hèhè, eindelijk eens!!
Toen ik met mijn trolley naar de hotelkamer liep, bleef er tijdens het lopen een vloerkleedje achter de wieltjes hangen. Resultaat; ik nam èn het vloerkleed, èn twee fauteuils, èn een tafeltje èn een schemerlamp mee.
In Puno hebben we met een groot deel van de groep een restaurantje gekozen, waar we de lokale lekkernij konden proberen; cavia.
Die hadden we dan ook besteld, zodat we allemaal een klein stukje konden proberen.
Het proeft wonderlijk veel naar kip, alleen dan met donker vlees.
Alleen het plaatje op het bord is niet om naar huis te schrijven; helemaal plat. Alsof ze hem een uur eerder van de snelweg hebben geschraapt.
Oh ja, de oogjes zaten er ook nog in... Nomnomnom...! Notnotnot.
De meesten van ons hadden inmiddels toch wel wat hoofdpijn door de hoogte, dus het stappen ging ook hier niet door.
's Ochtends na het ontbijt heeft Iris van de cleaningtrolley 2 rollen wc papier gepikt. De hooligan!!
Maar blij toe dat ze het deed, want de toiletrollen gaan er in rap tempo doorheen! Het maag/darmstelsel is redelijk van het padje af. Niks onoverkomelijks trouwens.
Zondagochtend stonden de Uros eilanden op het programma. De drijvende eilanden op het Titicaca meer.
Van tevoren werd eventjes duidelijk gemaakt dat het niet "TieTieKaakaa" is, maar wederom iets met een keelklank a la het Xola dialect.
"TietieKchrakchra". Dus, bij deze.
Ik geef het je te doen.
Een motorboot bracht je naar één van de zeer veel drijvende eilandjes van riet. Daar werden we opgewacht door Marcus, schijnbaar een soort van opperhoofd van het eilandje. amper 4 huisjes groot, ook allemaal van riet.
Na wat uitleg over het reilen en zeilen op zo een eilandje, werden we ieder apart een van de rieten huisjes binnen geleid. Daar kreeg ik de traditionele kledij aan gehesen. Compleet met pommetjes om de nek en bolhoedje op de kop.
Geen gezicht. Toch maar op de foto. Niet geschikt voor publicatie... Big nono. (Nee, bedelen gaat jullie niet helpen, ik zet m niet online!)
Nog eventjes een leuk kussenhoesje op de kop getikt (ik moet immers toch iets kleurrijks voor in m'n woonkamer... Die is toch al zo groot ;))
Later die middag in het stadje nog wat gegeten (ik mis mijn broodmaaltijden!!), kaarsjes gebrand in het kerkje hier en wat boodschappen ingeslagen voor de reis naar La Paz.
Want maandag gaan we naar Bolivia! Twee nachtjes La Paz en daarna naar Uyuni.
Ik hoop dat ik jullie niet verveel met een blog telkens ongeveer om de 2 dagen.
Ik probeer namelijk zulke lappen tekst als in Zuid(elijk) Afrika te voorkomen.
Dat praktisch overal wifi is, is wel een uitkomst, ik heb nog geen internetcafe hoeven zoeken. \o/
Ik hou jullie uiteraard op de hoogte.
Kus!
-
15 April 2013 - 07:06
Paul::
Nieuwegein, 06.50 u. ned. tijd. De zon komt net op, gisteren is`t wel 22 gr, C geworden, licht bewolkt maar toch zonnig. Het el condor pasa reisverslag gelezen en erg leuk bevonden. En Gaby Had je een rampenplan in gedachte bij de volgende hotel bezoeken??? Maar alle gekheid op een stokje, weer een leuk verslag, en met veel plezier gelezen. Bovendien ben ik een beetje jaloers op julie wereld reizigers. Voor nu nog een plezanten voortzetting, en in afwachting van`t volgende verslag, liefs en groetjes, Paul. -
15 April 2013 - 09:52
Kirsten:
Hey Gaapske,
Weer leuk reisverslag. Geweldig condors. Ook zo'n pracht voorbeeld van de natuur. Sta er elke keer weer van te kijken. Hihi, vond je het interieur onderweg toch wat minnetjes dat je dacht, och laat ik eens een vloerkleedje met toebehoor meenemen, whahaha. Nou, hier wordt het weer iets beter, maar ja voor mij geldt nu helaas ramen dicht en deuren dicht en contact vermijden met alle pollen en grassoorten enn langzaam opbouwen met de heerlijke lentezon. Wordt er knetter van, maar het is wel flink deze keer. Maar ja, dat werkt toch niet voor het hele jaar kan me slechts gaan opsluiten. Geniet van de reis naar Bolivia.
Gr. Kirsten -
15 April 2013 - 10:43
Ralf:
Blijft leuk om te lezen Gaab, al blijf ik redelijk bij omdat we 's nachts nogal wat whatsappen. Langleve Wifi inderdaad.
Voor degene die er iets voor over heeft, ik heb de foto,..... hahaha, lang leve de wifi weer. Erg kleurrijk... Alaaf.
Geniet ervan en ik hoor je vannacht wel weer of zo.
xx
Ralf -
15 April 2013 - 11:00
Jorg:
Ha sis, leuk verhaal alleen verschrikkelijke titel, loop al de hele dag met van die fluiten in mijn hoofd en die irri melodie. Maar beter dat dan hoofdpijn, have fun in Bolivia ! -
15 April 2013 - 15:38
Anna:
Heya Gaab!
Wat een leuk verhaal! Heb ervan genoten!
Dat jij cavia hebt gehad!!! Wauwsaaa! Niet verwacht :) Met oogjes nog wel, zielig beestje..
Ik ga je voortaan de sloper noemen, hoe krijg je het toch voor elkaar het hele interieur mee te slepen met je ienie-minie trolley. Plus de schemerlamp ;)
Geniet daar, hier alles in orde, weertje is beter godzijdank.
Dikke poen! X -
15 April 2013 - 17:59
Geartsje:
Gaby,
Ik blijf je verhalen leuk vinden, vooral ook de details. Ben benieuwd hoe je Uyuni gaat vinden...het lijkt me zo fantastisch! Hopelijk went het leven op hoogte snel...zodat jullie ook eens lekker op stap kunnen!
Have fun. xx
-
15 April 2013 - 18:30
Zjer:
Es veer dee foto neet te zien kriiege hoofste neet naor hoes te koume. Wie waore de eendsjes op 't Titikwrawkwrawmeer. Hadde ze de stertsjes umhoeg? Gaon zoe metein met Luna wandele en daan echte kip ete. Pittige wats diech zoe lekker vins.
Mam en Pap en Luna -
15 April 2013 - 18:39
Zjer:
Bij de weeg, Marja had ouch gere dien verslage gekrege. -
15 April 2013 - 23:06
Inge:
hey sjoen zusterke ,
wat een geweldige reis ben jij aan het maken.
Ik word midden in de nacht goed door je broer op de hoogte gehouden Hihi
Geniet ervan carpe diem
xx -
15 April 2013 - 23:19
Zjer:
Euverigens wiste tot 't leedsje El Condor Pasa dit jaor hoonderd jaor besteit. 't Woort in 1913 gesjreve door de Peruaan Daniel Alomia Robles. Veer neume aon tot geer in Las Paz zeet.
Kompleminte
Mam en Pap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
