Hasta luego, Sud America!

Zaterdag ochtend zijn we met een groot deel van de groep gaan ontbijten in een of ander organisch tentje. Het was het lekkerste ontbijt wat ik tot nog toe de hele vakantie heb gehad.

Ons vliegtuig naar Lima vertrok om
13.15u en we zouden om
11.50u opgehaald worden bij het hotel.
Dus nog tijd genoeg om Cusco nog even in te duiken om wat souvenirtjes etc op de kop te tikken.
Zalig stadje Cusco, ik kan het iedereen aanraden.
Helaas heb ik er niet veel van gezien omdat ik de Trail deed.

Toen de bus ons dropte op Cusco airport (wat schijnbaar éën van de lastigste vliegvelden is voor piloten), stond iemand van Star Perú Airlines ons al op te wachten.
De kist stond schijnbaar op ons te wachten (het was 12.10u)

Stress! Dikke stress!!!
Sally had gelukkig de avond ervoor de boarding passen al uitgeprint, dus wij gooiden onze koffers bij de check-in en zijn gelijk naar de gate gesjeesd.
Schijnbaar was de vlucht een uur vervroegd en had niemand de moeite genomen onze groep in te lichten.
Heel bizar.

Alles in de bakjes bij de douane gegooid, Iris rende erna voor me uit met m'n paspoort, zonnebril, boarding pass, iPhone en riem. Ik erachter aan met mijn rugzak en praktisch in m'n string. (Iris had immers m'n riem...)
Maar soit, in de kist alles maar gefatsoeneerd.

De vlucht duurde ongeveer 1,5 u en ik zat naast Sally.
Bleek dat zij best een spiritueel persoontje is. De hele vlucht met haar gekletst.

Zij vertelde een verhaal over de kampeerplek van Paqaymayu op de Inca Trail. Daar is 9 jaar geleden een vrouw vermoord door haar vriend/man.
Het verhaal gaat dat iedere maand omstreeks volle maan, haar geest nog steeds rondwaart op die kampeerplek en dat gidsen en porters het verrekken daar te verblijven wanneer de maan (bijna) vol is.
Paqaymayu was officieel gepland als onze tweede kampeerplek op de Trail, maar onze gids heeft ons naar een plek veel verderop geleid. (Waar Roy en ik een beetje geïrriteerd over waren, want dag 2 was zwaar!)
Dag 2 viel één dag vóór volle maan....
Nu weet ik dus waarom we steenkapot verder werden geleid...
Sally heeft overigens ook een ervaring gehad dáár...

Zo, laatste dag/avond in Lima voordat we op zondagavond terug vlogen naar Amsterdam.
Tevens de eerste dag zonder zon.
Strand ging dus niet door, dus ja, wat kun je dan beter dan ergens gewoon een drankje doen?
Dus busje gepakt naar het centrum van Miraflores en op zoek naar een leuk tentje.
Was verdikkeme liever in Cusco gebleven, tig keer leuker dan deze stad.

Gelijk erna doorgegaan naar een restaurant wat Sally ons had aangeraden (waarbij we het Atlantic City casino passeerden, welbekend vanwege ene Joran vd S.....)

Sally was inmiddels haar nieuwe groep gaan oppikken vanaf het vliegveld, want die zou op zondagochtend gelijk doorgaan op een nieuwe rondreis.
Boe! Niet leuk!!
Iedereen is erg aan haar gehecht geraakt!

Om 21u zou ze klaar zijn met de briefing van de nieuwe lui, vanaf daar zouden we haar dan bedanken voor alles.
De groep had besloten dat ik het woord zou gaan doen... (Ehh..?)

Dus toen de groentjes klaar gebrieft waren, zijn we met zijn allen bij elkaar gaan zitten en heb ik haar namens iedereen uitvoerig bedankt voor haar enthousiasme, haar hulp, haar uitleg, haar onwijs goede begeleiding.
Uiteraard een kitscherige kaart overhandigd met de welverdiende fooi. En als laatste heb ik haar mijn Weerwolven van Wakkerdam spel gegeven... Van dat laatste stond ze toch wel even te kijken. :))

Tja, laatste avond... Geen betere afsluiter dan met zijn allen op stap te gaan.
Maar na 3 biertjes had dit watje het wel gezien en is samen met 4 anderen terug gegaan naar het hotel.
Iris is nog verder doorgezakt.

We hadden het plan opgevat om Sally om 5.30u uit te zwaaien.
En toen Iris en Co. om 4.50 binnen kwamen kachelen (na een wat minder geslaagd akkefietje met de lift) voegden zij zich ook erbij.

Dus toen Sally die ochtend de lobby inkwam en ons zag zitten was ze erg blij verrast.
Ik heb erna geen oog meer dicht gedaan (het verkeer hier en het bijbehorende lawaai zal ik NIET gaan missen!)

Ontbijtje gedaan en nog geen uur later gelijk ook lunch bij Starbucks. Ik zat geramd tot aan de vlucht van 20.15.

Ik heb mijn spullen uit de kamer gehaald en op laten slaan in het hotel en erna met Roy nog het centrum van Miraflores in gegaan.
Het was een heerlijke dag, zonovergoten. Een ideale afsluiter van een geweldig mooie vakantie.
Zeker met nog een overheerlijk stukje limoen cake in Parque Kennedy.

Over een half uurtje komt het transferbusje ons oppikken en dan zit het er toch echt op... Helaas.
Mijn Andes Avontuur.
Maandag omstreeks 15.40u zal ik weer voet zetten op Nederlandse bodem...

Hasta luego, Sud America! Ik ga je missen! Maar ik kom terug, dat is een belofte! <3