Sierra... Sierra Madre

Regenwoud. Ik weet nu inmiddels hoe ze op die naam zijn gekomen...

Gisteren vanuit Palenque vertrokken naar San Cristobal de las Casas, in het zuiden van de provincie Chiapas, waar ook de bekende Sierra Madre van Beppie Kraft en Frans Theunisz ligt.
Die laatste is sowieso wel goed vertegenwoordigd. Zing al 2 hele dagen:

"Viva cantina Mexicana, buenos dias señorita, señor. ´t Is fiësta, veer dreenke tequila. Sjöt de glazer mer vol por favoooohoooor!"

Bij het vertrek drupte het een klein beetje, maar eerlijk gezegd was dat wel een welkome afwisseling na al die hete dagen.

Op de heenweg een stopje gemaakt bij de waterval van Misol Ha, een mooi watervalletje wat bij helder weer en zonneschijn waarschijnlijk nog veel mooier is. Ok, het was leuk, maar de Dettifoss in IJsland was dan toch echt net een tikkie indrukwekkender. Niettemin was het een leuk tussenstopje en door de vers gevallen regen rook het regenwoud zo heerlijk fris!

Erna doorgekard naar de watervallen van Agua Azul. Deze ligt in het gebied dat geclaimd is door de Zapatista, lokale en wereldwijde volkshelden die in 1994 tegen de regering in opstand zijn gekomen tegen de onderdrukking van het originele Maya volk. (een redelijk bloederig verhaal)
Heel teruggetrokken en ook apart volk an sich. Ze zijn minder opdringerig dan de gemiddelde Mexicanen in andere plaatsen, ook al proberen zij ook hun spulletjes aan de man te brengen. Ze dwingen ook respect af door de manier hoe ze tegenwoordig hun "beweging" in stand houden. Zonder bloedvergieten ditmaal.
Ze zijn zowel Maya als ook Mexicanen, en dat willen ze ook allebei blijven, zonder de regering te dwarsbomen. De regering van hun kant heeft ook respect voor die leefwijze en laat ze verder met rust en in vrede leven.

De Agua Azul draagt deze naam omdat het water zo ongelooflijk turquois gekleurd is. Dat was wel weer net ietsje mooier dan de Misol Ha.
Samen met een paar meiden langs de kraampjes gestruind en geposeerd voor foto´s.
Ohja! En kokossap gedronken uit een vers gekapte kokosnoot. Ben er nog steeds niet over uit of ik het nou lekker vond of niet. Het was eh.. apart! (geen kokosmelk, maar sap!)
Uiteraard heeft ondergetekende weer nét die ene kolibrie gemist die daar rondzweefde! Damn!

Erna heerlijk gezwommen in het knetterblauwe water toen het zonnetje doorkwam.
Ben alleen bang voor die visjes die nogal de neiging hebben om de urinebuis van mensen van de binnenkant te bekijken...
Ok, ik weet dat ze alleen op de warmte afkomen wanneer je in het water pinkelt. Maar ik had dus wel een volle blaas (heb niet gepinkeld!!), maar voor het zelfde geld dacht zo´n takkebeestje : "Ok, is niet wat ik normaal zoek, maar evengoed warm genoeg!"
En sindsdien voelt alles een beetje anders dan anders zeg maar. Waarschijnlijk ben ik nu een enorme hypochonder, maar je weet maar nooit. Die dingen komen er niet vanzelf weer uit. Doodeng vind ik dat. Op zo´n souvenier zit ik niet bepaald te wachten!

Afijn, erna snel omgekleed en door naar San Cristobal.
Onderweg nog een paar plensbuien gehad. Die duren ongeveer 5 minuten om vervolgens weer gevolgd te worden door een stralend zonnetje. En een kwartier later komt het dan weer met bakken uit de lucht! Heel maf.
Wel een schitterend schouwspel om de grote regedruppels op de bladeren van de bananenplanten (of zijn het toch bomen?) te zien dansen! Alles lijkt erna ook stukken groener!

TEEEEERING wat is het koud in San Cristobal! ´s Avonds is het niet warmer dan 18 graden! Verrekte koud! (zeg, hoe is het daar in Holanda trouwens? ;))
Ik zit nu dan ook in "Fifans" fleece trui dit te typen...

Bij aankomst leek alles weer top. Het binnenplaatsje van het hotel was weer enorm idyllisch, maar bij binnenkomst op de kamer vond ik het toch wat erg veel weg hebben van een gevangeniscel waar Zorro zijn boeven destijds in geworpen zou hebben.
Heel karige houten meubels, hoog plafond met zware balken en een raam met zware houten luiken wat aan alle kanten gaapt van de kieren. Niks mis met de kamer, maar ik word er een beetje naargeestig van.
Zeker toen bleek dat er geen warm stromend water was.
Wat bleek nou, je moest eerst de linker wastafelkraan én de linker douchekraan openzetten en 5 minuten laten lopen eer je warm water kreeg.
Bij anderen was het eerst de linker kraan, dan rechts, bij anderen weer allebei rechts... het is een hotel met gebruiksaanwijzing.

Ik vind het hotel "Victor Kilo", ofwel VK, ofwel Volkomen K*t. (pardon my French!)
Wat een kabaal!!! Schimmel op de deuren, no problemo, afgebladderde muren, no problemo. Kakkerlakken, no problemo... Zelfs met het koude water zou ik nog geen probleem hebben, maar dat verdomde rotkabaal!!

Het lijkt wel alsof die Mexicanen nooit slapen!
Ok, een tijdje was het redelijk rustig, totdat er een hevig onweer losbarstte, bijgestaan door een enorme hoosbui. Het leek wel alsof de douche kraan openstond!
Maar goed, dat vind ik zelf "mooi" lawaai, ik hou van onweer. Dus ook hier, no problemo.

Nee, dan het verkeer...
Het hotel ligt aan een van de doorgaande en drukste eenrichtingsverkeer wegen, De auto´s hier klinken alsof ze nog nooit een APK hebben ondergaan en alsof ze linea recta kamer nummer 5 (mijn kamer dus) op gekoersd komen.
Niet normaal.
Op de toeter HANGEN om half 5 ´s ochtends is hier schijnbaar ook de normaalse zaak van de wereld... of wellicht de normaalste van Mexico??

Rond half 7 klonken er schrille en hoge tonen.
Ik dacht "Great! Gaat ook nog een auto alarm af!" Bleek dat dan toch een vogeltje te zijn dat zijn aanwezigheid kenbaar wilde maken boven de mechanische teringherrie uit...

Vervolgens begon het kerkje op de hoek de klokken te luiden.
Normaal is ook dat een mooi, rustgevend geluid.
Jammer maar helaas, bij deze niet.
Hier zat dus werkelijk totaal geen ritme of melodie in.
Klonk meer alsof er een stal zatte apen op steeldrums bezig waren...

En het "mooie" van dit alles: ik ben hier nog 2 nachten!!! AAAARGH!

Goed, vanochtend dan met een onuitgeslapen kop opgestaan en richting el Cañon del Sumidero gegaan voor een rondvaart over het water door de kloof. Op zich heel mooi om te zien, maar misschien niet onmisbaar op deze reis.
Wat wel heel gaaf was, is dat ik mijn eerste "live" krokodillen heb gezien! Wat een maf iets om die in het wild te zien zonnen op zo´n zanderige oever!

Na het aanmeren gelijk 2 Panama Hats gekocht. Weliswaar geen originele (want die komen uit Ecuador!), maar het moet er maar mee door.

Bij terugkomst in San Cristobal gelijk het stadje verkend. Er was ook hier een marktje aan de gang. Oh lordie, ik zou alle kraampjes wel op kunnen kopen.
Van kitschy dingen tot handgeborduurde tassen. Zou voor jullie allemaal wel iets mee willen nemen! Maar ja, aangezien dat niet "mag" van jullie... ;)

Bovendien, morgen staan de Tzotzil dorpjes Zinacantan en San Juan Chamula op het programma. De Tzotzilindianen zijn een volkje dat nog vrijwel geheel volgens de oude gebruiken leeft. Ze eren nog verschillende Maya goden en leven van hun zelfgemaakte weefkleding -en spulletjes.
Lijkt me ontzettend gaaf om die cultuur ook eens op te snuiven. Lijkt me toch net iets imposanter dan een Discovery documentaire.

Vrijdag weer een lange reis voor de boeg, want dan reis ik door naar Panajachel en Lago d´Atitlan in Guatemala!!! Ik hoop dat het aan mijn verwachtingen zal voldoen, want hier heb ik echt naar uitgekeken! Yiiihaaa!

Anyhow, mijn biologische klok schreeuwt om een Sol, dus ik sluit deze weer af.

Tot later lieve mensen!
XXX

Ps: maken jullie je maar geen zorgen ivm het kolerekabaal. Voor vannacht heb ik oordopjes!